And I’m contemplating suicide.

Wspomnienie minionego szczęścia stanowi żałość dnia dzisiejszego, albo też rozpacz teraźniejsza bierze swój początek z ekstazy, która być m o g ł a.

wokół mnie milion twarzy

maski bez wyrazu

nieświadome

nieobliczalności

otaczającego je świata

Kołysanka szaleństwa nigdy nie wydawała mi się tak wyraźna. Następny krok, sprawi, że uwierzę.  Ostatni dotyk własnych ust, bez odwracania się - z wielkimi nadziejami na przyszłość, w następnym geście nieśmiało dotykam framugi okna. Nie zwolnię, nie godzi się własnoręcznie marzeń, które tak rozpaczliwie wołają o zrealizowanie. Wiecznie głuchy na krzyki potrzebujących, wreszcie wyciągnę ku nim pomocną dłoń. W zasięgu wzroku puste domy. Cienie wkradające się na ulicę, czarna parada na moją cześć. Nie wypada kazać gościom czekać, zwłaszcza gdy okazali się tak uprzejmi. Pierwszy raz nie tęsknie.